Şimdi de bunlar geldi içimden.

Bence benim gerçekten davranış sistemimin temelinde sıkıntı var, evet. Baştan inşa etmem gerekiyor olabilir. Bana istediğim her şey bir şekilde verilince de saçmalıyorum. Geçenlerde Amaltheian demişti bence bize müstehak bunlar diye, öyledir belki. Duramıyorum. Elimdekini ya alırlarsa diye, daha fazlasını depolamaya çalışıyorum sürekli. Daha önce elimden alınanlara karşı bir nevi kendimi bir şekilde sigorta ettirmek belki, ne bileyim. Belki tüm bu yaşananlara rağmen hayatta kalmanın başka bir yolu vardı, ama ben kaçırdım onu. Belki de o kadar kırıldım ki, bundan sonra yaşayacağım her şey kırık olmak zorunda. Hiç bu kadar içten pazarlıklı düşünmek istemedim, biliyor musun? O anın güzelliğine hiçbir şekilde "ya ... olursa" gibi cümlelerle zarar getirmek de istemedim. Olmakta olanı düşünmek istedim hep, olmuş olanı değil, olabilecek olanı hiç değil. Onu aldılar elimden belki, belki ben verdim. Bilmiyorum. Sadece yaralarımın tek bir kabuğu yok artık, birkaç tane var. Ben kaşımaya çalıştıkça elime vurulsa da, varlar onlar. Derim görünmüyor artık. Yaşadıklarımla el ele verip, içimi çirkinleştirdim. Ojemin ne renk olduğu ne fark eder ki? Keşke olsak.