işte gidiyorum bir şey demeden
arkamı dönmeden şikayet etmeden
hiçbir şey almadan bir şey vermeden
yol ayrılmış görmeden gidiyorum

ne küslük var ne pişmanlık kalbimde
yürüyorum sanki senin yanında
sesin uzaklaşır her bir adımda
ayak izim kalmadan gidiyorum

geldiğinde kalbim de kırılmadı
gönül kuşu şarkıdan yorulmadı
bana kimse sen gibi sarılmadı
ışığımız sönmeden gidiyorum

kendime şaşıyorum..
sabrıma..
alışmışlığıma..
aşkıma..

üç gün ayrı kalamamak neden, özler miydim ki ben?
ya sabah uyandığımda sen varsın diye boşluğa yolladığım günaydınlar?
peki ya alttan alma çabam, kestirip atamamam??


değişim bu..
ben mi değiştim, yoksa sen mi değiştirdin beni?

sadece gitmesin istiyorum bu salak gülümseme yüzümden..
telefona koşuşumdaki hız değişmesin..
aynı heyecanla sayayım seni tekrar göreceğim saatleri hep..
bitmesin! :)

so olmayabilirdi başlık..
değişebilirdi..
bi aydır yüzümde olan gülücük de gitmeyebilirdi bir yere..
sabrımı deniyosan yanlış yapıyosun..
belki ben sana çok farklı davranıyorum..
ve bunu zorlama hakkını görüyorsun kendinde..
böyle değilim ben, sana özel birşeydi bu..
o da değilim ben, onun gibi olamam..
sen bilirsin,
gidersen gidersin..
kal denilmez ki..!