Aaa bak ben yine karar verdim. İki ileri bir geri ya da iki geri bir ileri gitmicem artık ben. Ağır ağır da gitmicem hem. Diğer adım için iki ay da beklemicem. Galiba, belki, sanırım, düşünüyorum ki, işleri bu noktaya ben getirdim. Kendi varsayımlarım yüzünden belki. Belki değil. Ama this brought loneliness so far. Gitmek istediğim yerden vazgeçemiyorsam, gidiş şeklimi değiştirsem daha iyi değil mi? Vazgeçemiyorum, orada olasım var, başka hiçbir yer oraya benzemiyor. Ama oraya da bir adım ileri, iki adım sağa, üç adım geri yaparak gidilmiyor.
Bu kararım yine de attığım her adımdan sonra bi geri mi gitsem acaba dememi engellemiyor. Azar yememi de engellediği söylenemez pek. Bazen "I'm a rabbit in your headlights" diyesim geliyor, ama o da denmezmiş. Ama geride bir yerlerde güvenli bir yer var gibiydi sanki, sanki orada kalınca risk yoktu. Şimdi var, evet. Neden var ki sanki? Sanki kafamı yormam gereken yeterli konu yok mu? Selam adam, şimdi bak bi 3-5 güncük çık aklımdan, biraz işim var, sonra cuma akşamı, cumartesi falan gel, başımın üstünde yerin, söz.
Ruh sağlığı, geri dön, nolur geri dön, çok özledim, sensiz hayat çok börölöp.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder